ΤΑ "ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ" ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ!

ΔΥΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΓΑΤΕΣ, ΑΚΟΥΣΙΟΥΣ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΟ ΣΚΥΛΟ ΑΠ’ ΤΟΝ ΦΙΛΟΖΩΙΚΟ Ιστορίες για... ζώα

Τα παρακάτω δελτία Τύπου, άσχετα μεταξύ τους αλλά σχετικά με ζώα..., τα υπογράφει ο Φιλοζωικός Σύλλογος: «Η πρώτη φορά ήταν λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2006. Από το Δήμο Καρδαμύλων τηλεφώνησαν στο Φιλοζωικό Σύλλογο να περισυλλέξει τα εννιά σκυλιά και τις δεκάδες γάτες κυρίας της οποίας είχε αποφασιστεί ο ακούσιος εγκλεισμός σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Έως εκείνη την ώρα βρισκόταν στο αστυνομικό τμήμα Καρδαμύλων. Όντως, είχε οδηγηθεί με συνοδεία αστυνομικών, το προηγούμενο βράδυ, στο τμήμα Καρδαμύλων, και πέρασε και μια εβδομάδα στο αστυνομικό τμήμα Χίου πριν σταλεί τελικά στο Δρομοκαΐτειο Θεραπευτήριο. Τα ζώα της συντηρούνταν με κόπο και έξοδα του Φιλοζωικού Συλλόγου για μεγάλο χρονικό διάστημα ώσπου έγινε αντιληπτό πως η γυναίκα δε θα επέστρεφε οπότε δόθηκαν σε διάφορες οικογένειες. Πριν λίγες μέρες, μία κυρία από τον Καταρράκτη τηλεφώνησε στο Φιλοζωικό να καταγγείλει πως γείτονες, με τους οποίους έχει κτηματικές διαφορές, δηλητηρίασαν το σκύλο, έσφαξαν τις κότες και την κατσίκα της. Ανέφερε επίσης πως κάλεσε κτηνίατρο μήπως μπορέσει και σώσει την ημιθανή αίγα και πως δεν την πίστευε κανείς γιατί «έλεγαν πως ήταν τρελή». Είχαν μάλιστα διατάξει τον «ακούσιο εγκλεισμό» της και έμεινε «και τρεις μέρες στο αστυνομικό τμήμα» πριν τη στείλουν στο Δρομοκαΐτειο από όπου επέστρεψε. Το πότε και αν κάποιος θεωρείται τρελός δε θα το πούμε εμείς. Υπάρχουν ειδικοί που αποφασίζουν πότε ένα άτομο χρειάζεται ψυχιατρική φροντίδα. Όμως η φροντίδα αυτή ξεκινά από το θεραπευτήριο; Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους ως εκεί τους συμπεριφερόμαστε σαν να είναι εγκληματίες; Αυτή είναι η μέριμνα μιας «εξελιγμένης» κοινωνίας για τους πάσχοντες, τις μοναχικές, ταραγμένες ψυχές, των οποίων κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τις αγωνίες και τους τρόμους; Να συλλαμβάνονται μέσα στη νύχτα και να οδηγούνται σε ένα κελί; Άλλωστε και μόνο η έκφραση «ακούσιος εγκλεισμός» -λες και μπορεί να υπάρξει ποτέ εκούσιος εγκλεισμός- ακούγεται τρομακτικός και παραπέμπει σε απολυταρχικά καθεστώτα. Ίσως το τραγικότερο είναι πως υπάρχουν άνθρωποι χωρίς οικογένεια και φίλους, άνθρωποι για τους οποίους κανείς δε νοιάζεται, άνθρωποι περίεργοι και διαφορετικοί που πρέπει να ξεφορτωθούμε άρον-άρον μήπως και χαλάσουν την πολιτισμένη εικόνα μας. Αν αυτή είναι η κοινωνία των ανθρώπων, τότε των ζώων είναι καλύτερη». «Η περίπτωση είναι συνηθισμένη: άνθρωπος αγοράζει σκύλο, μετά τον βαριέται, τον σαπίζει στο ξύλο (γιατί τον εκνευρίζει, γιατί δεν κάνει για το κυνήγι, γιατί γαβγίζει επειδή μένει συνεχώς δεμένος) και στο τέλος τον παρατάει να τον φορτωθούν άλλοι. Το θηλυκό κυνηγετικό σκυλί της ιστορίας μας βρήκε καταφύγιο στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας στην οδό Κοκκάλη 6. Τρομαγμένο καθώς ήταν δεν πλησίαζε κανέναν, ούτε καν τις δύο κυρίες που το τάιζαν. Πολλές φορές του έτρωγαν το φαγητό οι γάτες. Κάποιοι ένοικοι της πολυκατοικίας ενοχλήθηκαν και είχαν απόλυτο δίκιο. Τότε ανακατεύουν το Φιλοζωικό Σύλλογο. Ο κύριος Μπούτος απευθύνεται, πολύ σωστά, στο Δήμο Χίου. Από το Δήμο τηλεφωνεί στο Φιλοζωικό ο κύριος Ροδίτης, αναφέροντας τίτλους, οφίκια, υπηρεσίες και πως το τηλέφωνο του το έδωσε «ο αντιδήμαρχος, ο κύριος Αμέντας». Όλα αυτά προφανώς για να εντυπωσιαστούμε, πως μας κάνει τιμή ο Δήμος που μας πασάρει τις ευθύνες του. Παρεμπιπτόντως ο κύριος Αμέντας που ξέρει πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα με τα αδέσποτα και τη δουλειά του Φιλοζωικού Συλλόγου δε φαίνεται να έκανε κάποια ενέργεια μήπως αναλάβει κάποτε ο Δήμος αυτά που σύμφωνα με το Νόμο είναι αρμοδιότητά του. Ο Φιλοζωικός πάντως δε θα έκανε τίποτα γιατί τα μέλη του βαρέθηκαν να μαζεύουν σκυλιά και να μην ξέρουν μετά πού να τα πάνε. Τελικά, όμως, υπάρχει πάντα κάποιος που λυπάται το ζώο και λέει «ας είναι, για τελευταία φορά, ας το πάρουμε κι αυτό». Έτσι ξεκίνησαν να ταΐζουν καθημερινά το σκυλί, από τις 23 Μαΐου έως το πρωινό της 6ης Ιουνίου, με την προοπτική να ξεφοβηθεί και να το πάρουν. Το μεσημέρι της 6ης Ιουνίου ο κύριος Μπούτος έπιασε το σκυλί και πήγε και το παράτησε στην Καρδαμάδα. Εννοείται πως ο σκύλος δε βρέθηκε, παρά το ψάξιμο από μέλη του Συλλόγου την επομένη. Και αναρωτιόμαστε: Να απευθυνθεί σε δημόσιες υπηρεσίες, να τηλεφωνήσει στο Φιλοζωικό, να κάνει υπομονή τόσες μέρες, μπόρεσε ο κύριος Μπούτος. Να τηλεφωνήσει στο Φιλοζωικό και να πει «ορίστε, τον έπιασα το σκύλο, πάρτε τον» δεν μπορούσε; Δε σκέφτηκε πως ένα σκυλί τόσο φοβισμένο δεν πρόκειται να επιβιώσει σε μία σχεδόν ακατοίκητη περιοχή; Δε σκέφτηκε πως δεν είναι σωστό να φορτώσει σε άλλους το πρόβλημα που κάποιος φόρτωσε σε εκείνον; Προφανώς, όχι. Παρακαλούμε, εάν βρείτε ένα αδύνατο θηλυκό μαυρόασπρο κυνηγετικό φοβισμένο σκυλί με περιλαίμιο στην περιοχή της Καρδαμάδας, τηλεφωνήστε στο 6977429622. Υ.Γ. Το σκύλο που κάποιοι ανεγκέφαλοι είχαν ζώσει με «μπομπάκια» πέρσι το Πάσχα και που περιέθαλψε ο Φιλοζωικός ζήτησε να τον υιοθετήσει κάποια οικογένεια. Μετά από λίγο καιρό μάθαμε ότι η εν λόγω οικογένεια τον εγκατέλειψε σε ένα βουνό γιατί γάβγιζε. Τι να πούμε; Μην παίρνετε ζώα εάν δεν είστε διατεθειμένοι να επωμιστείτε τις ευθύνες τους».

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Η ΑΛΗΘΕΙΑ"

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΧΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

11/06/2008