Μετρώ τις μέρες, μετρώ τους μήνες, μετρώ τα χρόνια. Πάντα έξω από τη Βουλή είμαι και παρακαλώ για ένα σπίτι. Το μόνο που γνωρίζω είναι οι φόλες, τα αυτοκίνητα, η καυτή άσφαλτος το καλοκαίρι, η βροχή και το κρύο το χειμώνα. Αντί για χάιδι γνώρισα κλωτσιές, αντί για γλυκόλογα ακούω "ουστ" και "ξουτ, κόπρε"! Κάποτε είχαμε ταΐστρες-ποτίστρες. Μας τις πήρανε. Γιατί, κύριε Δήμαρχε;
Είχα την ελπίδα να βρω ένα σπίτι. Μου τη στερήσατε, κύριε Υφυπουργέ. ΓΙΑΤΙ; Με καταδικάσατε στη μοναξιά του δρόμου, χωρίς φαγητό και νερό, χωρίς ένα σπιτάκι να προφυλαχτώ, χωρίς ένα χέρι να με χαϊδέψει.
Ντροπή, κύριε Υφυπουργέ! Ντροπή και στους τριακόσιους της Βουλής!
Ένα σπίτι ζητώ! Μόνο αυτό! Τίποτα άλλο. Ένα σπίτι και ας συγκατοικήσω με άλλα δύο ή τρία σκυλιά μαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου