Sunny ή αλλιώς Izzie- Τα σκυλιά της Ομόνοιας

Η Sunny είναι ένα από τα τελευταία σκυλιά της Ομόνοιας που κατάφερε να επιβιώσει και να σωθεί. Όλοι μας γνωρίζαμε τα σκυλιά της πλατείας Ομόνοιας όταν κατεβαίναμε στο κέντρο για βόλτα ή ψώνια στα μαγαζιά. Λίγοι όμως αναρωτηθήκαμε τι γίνανε οι τετράποδοι κάτοικοι της πλατείας όταν ξαφνικά σταματήσαμε να τους βλέπουμε. Τα γλυκά τετράποδα ήταν στειρωμένα, εμβολιασμένα και είχαν μάλιστα όνομα ή αν θέλετε ονόματα. Στο οικοδομικό τετράγωνο στην Αγ. Κωνσταντίνου τα φωνάζανε Κανέλλα, Μπούμπη, Κεφάλα, Irma, Μαυρούλη, Επαμεινώντα και Περικλή. Λίγα μέτρα πιο κάτω, στην οδό Αιόλου στα Χαυτεία ανταποκρινόντουσαν σε άλλα ονόματα : Κανέλλα, Αρίστο, Κούκλα, Μικρούλη, Περιπατητή και Σοκολάτο. Ως ευπροσάρμοστα που είναι τα ζώα ανταποκρίνονταν σε όλα τα ονόματα αρκεί να τα χάιδευε κάποιος και να τα φίλευε έναν μεζέ. Αρκετές φορές όμως αντί για έναν καλό λόγο άκουγαν: «Ουστ, κόπρε! Ξουτ, σου λέω από εδώ!».
Αυτά τα σκυλιά ήταν τα σκυλιά της «επανένταξης στο φυσικό τους περιβάλλον», ήταν τα σκυλιά του εν μέρει «φιλοζώου», αλλά ταυτόχρονα «σκυλοκτώνου» Νόμου 3170/03. Γιατί πως μπορεί ένα δύστυχο αδέσποτο να βρει φαγητό και νερό μέσα στην αφιλόξενη τσιμεντούπολη; Οι ταΐστρες-ποτίστρες, δωρεά δημότη, απομακρύνθηκαν από το Δήμο λόγω ανάπλασης χώρων κατά την Ολυμπιάδα το 2004 και εκ τότε δεν επανατοποθετήθηκαν παρά τις υποσχέσεις των δημοτικών αρχόντων της πόλης.
Πως μπορεί το δύστυχο αδέσποτο να διασχίσει τους δρόμους χωρίς να κινδυνεύσει να το πατήσει ένα αυτοκίνητο, όταν οι οδηγοί δεν σέβονται πρωτίστως τους πεζούς συμπολίτες μας;
Κάποιους τους ενοχλούσε η παρουσία τους. Απείρου κάλλους καθημερινοί καυγάδες και αψιμαχίες με ορισμένους καταστηματάρχες και υπαλλήλους ιδιωτικής φύλαξης. Πολλές φορές είχε ζητηθεί η απομάκρυνση τους από τις αρμόδιες αρχές. Μέχρι που μια μέρα οι «γνωστοί-άγνωστοι» δράστες πέτυχαν κατά το πώς φαίνεται τον στόχο τους. Ξαφνικά ένα πρωί η πλατεία άδειασε από την τετράποδη παρουσία. Κανένας σκύλος δεν έδωσε το παρόν στο συσσίτιο και στη καθημερινή αναφορά. Όπου και αν έψαξαν οι άνθρωποι που τα φρόντιζαν δεν βρήκαν ούτε ίχνος τους. Όπου και να ρώτησαν κανείς δεν τα είχε δει. Ο Δήμος δήλωσε για άλλη μια φορά άγνοια του θέματος. Μόνο κάποιοι θαμώνες και επαγγελματίες της πλατείας Ομόνοιας μίλησαν για αυτοκίνητο συγκεκριμένης υπηρεσίας να τα περισυλλέγει πρωί-πρωί με προορισμό άγνωστη κατεύθυνση. Μετέφεραν μάλιστα και συγκεκριμένο διάλογο: «θα τα μεταφέρουμε σε άλλη περιοχή, εκτός Αθηνών!» Αν έψαχνε κανείς καρφίτσα στα άχυρα, πιο εύκολα θα την έβρισκε. Εκ τότε αγνοείται η τύχη τους.
Η SUNNY ήταν μια σκυλίτσα από την ομάδα, η νεότερη σε ηλικία, που για κάποιο μαγικό λόγο κατάφερε να ξεφύγει και να σωθεί από την «εκκαθάριση» της Ομόνοιας και την μεταφορά των συντρόφων της σε άγνωστη τοποθεσία. Ήταν η «τελευταία των Μοϊκανών»! Λίγο αργότερα η σκυλίτσα της «επανένταξης στο φυσικό της περιβάλλον», στο περιβάλλον της πείνας και της δίψας, του κρύου και του καύσωνα, της φόλας και των ατυχημάτων, αρρώστησε σοβαρά. Μαχητής όμως καλή κατάφερε για άλλη μια φορά να ξεγελάσει τον θάνατο. Ούτε λόγος όμως για να την «επανεντάξουμε» ξανά στο «φυσικό της περιβάλλον». Θα ήταν σαν να την καταδικάζουμε σε θάνατο.
Τώρα πια η Sunny είναι ευτυχισμένη στην οικογένεια που την υιοθέτησε και έχει κάνει μια καινούργια αρχή στη ζωή της. Έχει και καινούργιο όνομα. Τώρα ακούει στο όνομα Izzie. Εκεί από την χώρα των ελάτων, την μακρινή Δανία, σε μια χώρα όπου δεν υπάρχουν αδέσποτα «επανενταγμένα στο φυσικό τους περιβάλλον», στέλνει τους χαιρετισμούς της σε όλους εμάς και σε όλα τα εναπομείναντα αδεσποτάκια της Αθήνας, μειδιά και κλείνει πονηρά το μάτι σε όλους αυτούς τους «φιλόζωους» που επιμένουν να θέλουν τα αδέσποτα στους δρόμους από το να βρίσκουν μια ζεστή αγκαλιά σε μια οικογένεια, έστω και αν για αυτό το λόγο χρειάζεται να ξενιτευτούν σε πιο φιλόζωες χώρες της Β. Ευρώπης.
Πριν από μερικές εβδομάδες κάποιοι «ευφυείς» και «νομοταγείς» συμπολίτες μας σκέφτηκαν να ξεφορτωθούν τα εναπομείναντα σκυλιά με φόλες. «Έσπειραν» για άλλη μια φορά στην περιοχή φαγητό με ισχυρό φυτοφάρμακο και τα καλόπιστα και ανυποψίαστα ζώα το έφαγαν. Αποτέλεσμα ήταν να πεθάνουν με φρικτούς πόνους αφού έδωσαν γενναία μάχη με το θάνατο αρκετές ημέρες. Άραγε οι υπέρμαχοι της επανένταξης στο «φυσικό περιβάλλον» τι έχουν τώρα να πουν; Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης τι πράττει; Ο Δήμος που διατείνεται ότι τα αδέσποτα είναι ιδιοκτησία και κατοχή του πως τα προστατεύει; Ο Κτηνιατρικός Σύλλογος, που είναι λόγου επαγγέλματος ή μάλλον λειτουργήματος αν θέλετε, πιο κοντά στα ζώα με υποχρέωση να τα προστατεύει τι θέση παίρνει σε τέτοιες πράξεις και τι έχει να αντιπροτείνει προκειμένου να εκλείψουν τέτοιες αποτρόπαιες εικόνες βίας στους ελληνικούς δρόμους;
Ως γνωστό στην Ελλάδα οι περισσότεροι από εμάς κλείνουμε τα μάτια μας και τηρούμε σιγή ιχθύος αν δεν μας αγγίζει το πρόβλημα.