Τι έχουν να πουν για αυτό το θέαμα ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο στο Κιλκίς; Δυστυχώς, τέτοια φαινόμενα τα συναντάμε σε όλες τις ελληνικές πόλεις. Το αξιοπερίεργο, αν όχι ύποπτο είναι, ότι τέτοιες «επιχειρήσεις» δηλητηρίασης συμβαίνουν ταυτόχρονα σε διαφορετικά σημεία της κάθε πόλης. Ένας μόνο άνθρωπος, που αντιπαθεί τα ζώα δεν μπορεί να βρίσκεται ταυτόχρονα σε δύο σημεία, σε δύο διαφορετικές συνοικίες της πόλης. Οι ενδείξεις μάς οδηγούν πάντα σε μεθοδευμένη και οργανωμένη «επιχείρηση» εξόντωσης για να καθαρίσει η πόλη από τα «σκουπίδια-αδέσποτα» που όχι δεν μπορούν, αλλά δεν θέλουν να διαχειριστούν οι εκάστοτε δημοτικές Αρχές. Η λύση της φόλας είναι εύκολη, γρήγορη και δεν κοστίζει. Ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα διαχείρισης των αδέσποτων απαιτεί σχεδιασμό, κόπο για εφαρμογή του προγράμματος, εκταμίευση από το ταμείο του Δήμου και έλεγχο δαπανών. Η πρόληψη για να μην υπάρξουν νέα εγκαταλελειμμένα ζώα μέσω του ελέγχου των microchips σε όλα τα ζώα με ιδιοκτήτη, όπως προβλέπει ο Νόμος 3170/2003 είναι όνειρο άπιαστο σε όλη ην ελληνική επικράτεια. Τίποτα σε επίπεδο πρόληψης δε λειτουργεί στην Ελλάδα. Εδώ εφαρμόζουμε τη λαϊκή ρήση «πονάει δόντι, βγάζουμε δόντι». Αντί να κτυπήσουμε το κακό στη ρίζα του, το πρόβλημα εν τη γενέση του, κοιτάμε να εξορκίσουμε το αποτέλεσμα του προβλήματος, εξορκίζοντας το κακό-στην προκείμενη περίπτωση τα αδέσποτα- με τη βάναυση μέθοδο της φόλας. Και το κακό διαιωνίζεται. Οι φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν από τον Φιλοζωικό Σύλλογο Κιλκίς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου