Έρχεται να δοκιμάσει τις δημοτικές συνήθειες και πρακτικές, να αναταράξει τις διαδημοτικές σχέσεις και να αμφισβητήσει το νέο σκυλονόμο.
Τι κάνει ένας σκύλος όταν βαριέται αφόρητα στα λημέρια του; Όταν έχει γνωρίσει όλες τις σκυλίτσες και τους άλλους ανταγωνιστές του σκύλους; Αποφασίζει ένα ωραίο πρωί να επισκεφτεί μια άλλη περιοχή για να διευρύνει τον κύκλο των γνωριμιών του. Έτσι σκέφτηκε και ο Lucky, ένας γλυκύτατος κανελί σκυλάκος από τον Πειραιά. Στην αρχή ξεκίνησε σαν παιχνίδι, μετά του έγινε καθημερινή συνήθεια και ανάγκη.
Κάθε πρωί ο Lucky, που οι φίλοι του τον αποκαλούν πλέον Ταξιδιώτη, επιβιβάζεται στο τρένο στο σταθμό του Πειραιά και, ανάλογα με το χρόνο που διαθέτει και την όρεξη που έχει τη συγκεκριμένη μέρα, άλλοτε αποβιβάζεται στον τερματικό σταθμό της Κηφισιάς και άλλοτε σε ενδιάμεσους σταθμούς. Ανάλογα πάντοτε με το που θέλει να πιει τον καφέ του ή να μασουλήσει το κόκκαλό του! Μία βόλτα στα πράσινα προάστια ή ένας γύρος στα αρχαία μνημεία της πόλης είναι ό,τι πρέπει.
Κάπως έτσι σκέφτηκε ο Lucky στις 2 Δεκεμβρίου, μπήκε στο τραίνο και κατέβηκε στην Ομόνοια, ανηφορίζοντας την Πατησίων για να κάνει μία επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Δυστυχώς για τον Lucky η συγκεκριμένη μέρα στάθηκε άτυχη. Για να διασχίσει την περιοχή έπρεπε να γνωρίζει και το σύνθημα! « Γαβ, Γαβ, πες το σύνθημα αμέσως. Κανείς ξένος τετράποδος δε διασχίζει την περιοχή μας χωρίς σύνθημα ή να πληρώσει διόδια!», του είπαν η κούκλα Ρόζα και στρουμπουλή Λίζα στην Ομόνοια. «Μα κορίτσια ήρθα για σας! Ούτε το σύνθημα γνωρίζω ούτε το πορτοφόλι μου έχω μαζί! Αυτό δα έλειπε! Είμαι ο περίφημος Lucky, ο Ταξιδιώτης. Εδώ οι άνθρωποι δε μου ζητούν να δείξω εισιτήριο στο τραίνο!». Κουβέντα στη κουβέντα καταφθάνει ο Rocky με τον Μπούμπη. «Σιγά, μη σε αφήσουμε να περάσεις!» Ασθμαίνοντας και με μεγάλη τέχνη και ταχύτητα κατάφερε τελικά να ξεγελάσει τους δύο τετράποδους ελεγκτές. Το πρόστιμο ήταν ευτυχώς μικρό, μία γερή δαγκωματιά στο αυτί. Μα τι είναι λίγο αίμα για τους ταξιδευτές και εξερευνητές;
Έτσι βρήκαμε τον Lucky εκείνο το μεσημέρι στο Μουσείο. Από το τηλέφωνο που κρεμόταν στο λουρί του μάθαμε για τη συνήθεια και την αγάπη του για τις περιηγήσεις. Τώρα έπρεπε να πείσουμε τη συγκεκριμένη υπηρεσία του Δήμου που φροντίζει τους αδέσποτους τετράποδους δημότες να έρθει να τον παραλάβει για να του δώσει τις πρώτες βοήθειες. Όσο δύσκολο είναι να βρεις το ΕΚΑΒ να έρθει σε επείγον περιστατικό, άλλο τόσο δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο, είναι να πείσεις κάποιους να παραλάβουν ένα τραυματισμένο ζώο από άλλη περιοχή. Γιατί κάναμε το σφάλμα να είμαστε ειλικρινείς. Η ιστορία με το τραίνο μας εντυπωσίασε πολύ. Μας θύμισε πριν από αρκετά χρόνια τον αδικοχαμένο Einstein, τον άλλο κανελί μεγαλόσωμο σκύλο από τα Εξάρχεια, που έπαιρνε το τραίνο από το σταθμό της Βικτώριας και κατέβαινε στο Μοναστηράκι. Σκεφτήκαμε, αφού στο Δήμο είναι τόσο φιλόζωοι για να έχουν πρόγραμμα προστασίας αδέσποτων, αφού κάνουν τόσα πολλά για τα δύστυχα ζώα και αφού οι υπάλληλοι έχουν περάσει από «ειδικό ταχύρυθμο πρόγραμμα εκπαίδευσης» για να μάθουν να αγαπούν τα ζώα, να μην τα φοβούνται και να γνωρίζουν πώς να τα προσεγγίζουν, θα ενθουσιάζονταν και αυτοί με την ιστορία και θα έσπευδαν αμέσως να γνωρίσουν από κοντά τον Ταξιδιώτη σκύλο, που προτιμά την ωραία πόλη της Δημάρχου που αυτές στις μέρες ντύνεται Χριστουγεννιάτικα, από τη δικιά του. Αλλά δυστυχώς για άλλη μια φορά ξεγελαστήκαμε. Πέσαμε επάνω σε μία παγερή αδιαφορία και επίμονη άρνηση να παραλάβουν το σκύλο που αιμορραγούσε. «Σκυλί από άλλη περιοχή δεν παραλαμβάνουμε! Να έρθουν από τον Πειραιά να το παραλάβουν».
«Μα, το σκυλί είναι κάθε μέρα στην Αθήνα. Εξ άλλου το άτομο που μιλήσαμε στον Πειραιά είναι σε επείγον περιστατικό και δεν μπορεί να έρθει σήμερα.» Ανένδοτοι να έρθουν να παραλάβουν έναν τραυματισμένο σκύλο που αιμορραγούσε.
Ούτε το γεγονός ότι θα τον αφήναμε με αιμορραγία στο δρόμο τους συγκινούσε.
«Προφανώς θέλει να μεταφέρει τα εκλογικά του δικαιώματα στην Αθήνα για να ψηφίζει εδώ, που τα αδέσποτα έχουν τόσες παροχές!», ήταν η τελευταία μας απόπειρα να τους πείσουμε. Και ως εκ θαύματος αποφάσισαν κάποιοι υπάλληλοι να στείλουν αμέσως το αυτοκίνητο να τον παραλάβει. Ο τελευταίος διάλογος με την προοπτική της μεταδημότευσης είναι φανταστικός. Δε θέλουμε να αναφερθούμε στους πραγματικούς διαλόγους και τις έμμεσες ευγενικές απειλές προκειμένου να έρθει το αυτοκίνητο του Δήμου για να παραλάβει τον τραυματισμένο σκύλο. Ίσως αν πράγματι ψήφιζε, οι εκπρόσωποι του Δήμου να μην είχαν αντίρρηση να τον περιθάλψουν! Πάντως εμείς θα παρακολουθήσουμε από κοντά την πορεία υγείας του και την ημέρα εξιτηρίου.
Μάλλον θα εισηγηθούμε να πάρει και κάρτα ελευθέρας απεριορίστων διαδρομών με το τραίνο και τα άλλα μέσα μαζικής κυκλοφορίας. Γιατί τώρα με τη γνωστοποίηση της περιπέτειάς του, ίσως κάποιοι άλλοι υδροκέφαλοι δημόσιοι υπάλληλοι να του ρίξουν πρόστιμο με όλες τις προσαυξήσεις, γιατί ταξιδεύει χωρίς να κόβει εισιτήριο!
Τι κάνει ένας σκύλος όταν βαριέται αφόρητα στα λημέρια του; Όταν έχει γνωρίσει όλες τις σκυλίτσες και τους άλλους ανταγωνιστές του σκύλους; Αποφασίζει ένα ωραίο πρωί να επισκεφτεί μια άλλη περιοχή για να διευρύνει τον κύκλο των γνωριμιών του. Έτσι σκέφτηκε και ο Lucky, ένας γλυκύτατος κανελί σκυλάκος από τον Πειραιά. Στην αρχή ξεκίνησε σαν παιχνίδι, μετά του έγινε καθημερινή συνήθεια και ανάγκη.
Κάθε πρωί ο Lucky, που οι φίλοι του τον αποκαλούν πλέον Ταξιδιώτη, επιβιβάζεται στο τρένο στο σταθμό του Πειραιά και, ανάλογα με το χρόνο που διαθέτει και την όρεξη που έχει τη συγκεκριμένη μέρα, άλλοτε αποβιβάζεται στον τερματικό σταθμό της Κηφισιάς και άλλοτε σε ενδιάμεσους σταθμούς. Ανάλογα πάντοτε με το που θέλει να πιει τον καφέ του ή να μασουλήσει το κόκκαλό του! Μία βόλτα στα πράσινα προάστια ή ένας γύρος στα αρχαία μνημεία της πόλης είναι ό,τι πρέπει.
Κάπως έτσι σκέφτηκε ο Lucky στις 2 Δεκεμβρίου, μπήκε στο τραίνο και κατέβηκε στην Ομόνοια, ανηφορίζοντας την Πατησίων για να κάνει μία επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Δυστυχώς για τον Lucky η συγκεκριμένη μέρα στάθηκε άτυχη. Για να διασχίσει την περιοχή έπρεπε να γνωρίζει και το σύνθημα! « Γαβ, Γαβ, πες το σύνθημα αμέσως. Κανείς ξένος τετράποδος δε διασχίζει την περιοχή μας χωρίς σύνθημα ή να πληρώσει διόδια!», του είπαν η κούκλα Ρόζα και στρουμπουλή Λίζα στην Ομόνοια. «Μα κορίτσια ήρθα για σας! Ούτε το σύνθημα γνωρίζω ούτε το πορτοφόλι μου έχω μαζί! Αυτό δα έλειπε! Είμαι ο περίφημος Lucky, ο Ταξιδιώτης. Εδώ οι άνθρωποι δε μου ζητούν να δείξω εισιτήριο στο τραίνο!». Κουβέντα στη κουβέντα καταφθάνει ο Rocky με τον Μπούμπη. «Σιγά, μη σε αφήσουμε να περάσεις!» Ασθμαίνοντας και με μεγάλη τέχνη και ταχύτητα κατάφερε τελικά να ξεγελάσει τους δύο τετράποδους ελεγκτές. Το πρόστιμο ήταν ευτυχώς μικρό, μία γερή δαγκωματιά στο αυτί. Μα τι είναι λίγο αίμα για τους ταξιδευτές και εξερευνητές;
Έτσι βρήκαμε τον Lucky εκείνο το μεσημέρι στο Μουσείο. Από το τηλέφωνο που κρεμόταν στο λουρί του μάθαμε για τη συνήθεια και την αγάπη του για τις περιηγήσεις. Τώρα έπρεπε να πείσουμε τη συγκεκριμένη υπηρεσία του Δήμου που φροντίζει τους αδέσποτους τετράποδους δημότες να έρθει να τον παραλάβει για να του δώσει τις πρώτες βοήθειες. Όσο δύσκολο είναι να βρεις το ΕΚΑΒ να έρθει σε επείγον περιστατικό, άλλο τόσο δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο, είναι να πείσεις κάποιους να παραλάβουν ένα τραυματισμένο ζώο από άλλη περιοχή. Γιατί κάναμε το σφάλμα να είμαστε ειλικρινείς. Η ιστορία με το τραίνο μας εντυπωσίασε πολύ. Μας θύμισε πριν από αρκετά χρόνια τον αδικοχαμένο Einstein, τον άλλο κανελί μεγαλόσωμο σκύλο από τα Εξάρχεια, που έπαιρνε το τραίνο από το σταθμό της Βικτώριας και κατέβαινε στο Μοναστηράκι. Σκεφτήκαμε, αφού στο Δήμο είναι τόσο φιλόζωοι για να έχουν πρόγραμμα προστασίας αδέσποτων, αφού κάνουν τόσα πολλά για τα δύστυχα ζώα και αφού οι υπάλληλοι έχουν περάσει από «ειδικό ταχύρυθμο πρόγραμμα εκπαίδευσης» για να μάθουν να αγαπούν τα ζώα, να μην τα φοβούνται και να γνωρίζουν πώς να τα προσεγγίζουν, θα ενθουσιάζονταν και αυτοί με την ιστορία και θα έσπευδαν αμέσως να γνωρίσουν από κοντά τον Ταξιδιώτη σκύλο, που προτιμά την ωραία πόλη της Δημάρχου που αυτές στις μέρες ντύνεται Χριστουγεννιάτικα, από τη δικιά του. Αλλά δυστυχώς για άλλη μια φορά ξεγελαστήκαμε. Πέσαμε επάνω σε μία παγερή αδιαφορία και επίμονη άρνηση να παραλάβουν το σκύλο που αιμορραγούσε. «Σκυλί από άλλη περιοχή δεν παραλαμβάνουμε! Να έρθουν από τον Πειραιά να το παραλάβουν».
«Μα, το σκυλί είναι κάθε μέρα στην Αθήνα. Εξ άλλου το άτομο που μιλήσαμε στον Πειραιά είναι σε επείγον περιστατικό και δεν μπορεί να έρθει σήμερα.» Ανένδοτοι να έρθουν να παραλάβουν έναν τραυματισμένο σκύλο που αιμορραγούσε.
Ούτε το γεγονός ότι θα τον αφήναμε με αιμορραγία στο δρόμο τους συγκινούσε.
«Προφανώς θέλει να μεταφέρει τα εκλογικά του δικαιώματα στην Αθήνα για να ψηφίζει εδώ, που τα αδέσποτα έχουν τόσες παροχές!», ήταν η τελευταία μας απόπειρα να τους πείσουμε. Και ως εκ θαύματος αποφάσισαν κάποιοι υπάλληλοι να στείλουν αμέσως το αυτοκίνητο να τον παραλάβει. Ο τελευταίος διάλογος με την προοπτική της μεταδημότευσης είναι φανταστικός. Δε θέλουμε να αναφερθούμε στους πραγματικούς διαλόγους και τις έμμεσες ευγενικές απειλές προκειμένου να έρθει το αυτοκίνητο του Δήμου για να παραλάβει τον τραυματισμένο σκύλο. Ίσως αν πράγματι ψήφιζε, οι εκπρόσωποι του Δήμου να μην είχαν αντίρρηση να τον περιθάλψουν! Πάντως εμείς θα παρακολουθήσουμε από κοντά την πορεία υγείας του και την ημέρα εξιτηρίου.
Μάλλον θα εισηγηθούμε να πάρει και κάρτα ελευθέρας απεριορίστων διαδρομών με το τραίνο και τα άλλα μέσα μαζικής κυκλοφορίας. Γιατί τώρα με τη γνωστοποίηση της περιπέτειάς του, ίσως κάποιοι άλλοι υδροκέφαλοι δημόσιοι υπάλληλοι να του ρίξουν πρόστιμο με όλες τις προσαυξήσεις, γιατί ταξιδεύει χωρίς να κόβει εισιτήριο!
Αρετή Παπασταύρου
Αναδημοσίευση από το περιοδικό ΓΑΒ
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου