Schutzgebühr μια λέξη που τον τελευταίο καιρό προκαλεί μεγάλη σύγχυση και αντίλογο ανάμεσα στους φιλόζωους στην Ελλάδα. Μια φιλοζωική έννοια που έχει ξεσηκώσει θύελλα συζητήσεων και συκοφαντιών.
Κάποιοι αυτοδιορισμένοι κριτές των πάντων και «σωτήρες» των ζώων χρησιμοποιούν αυτόν τον θεσπισμένο νομοθετικό ορό στην Ευρώπη για να παραπλανήσουν συνειδητά τον εύπιστο Έλληνα φιλόζωο, παραφράζοντας την έννοια και αποδίδοντας στην πράξη υιοθεσίας ζώων από φιλοζωϊκούς συλλόγους στη Γερμανία, εμπορική χροιά. Η αλήθεια βέβαια απέχει παρασάγγας. Η ιστορία του φιλοζωϊκού κινήματος στην Ευρώπη αριθμεί πολλές δεκαετίες. Σε πολλές χώρες, η φιλοζωική δράση των σωματείων ξεκινάει ήδη πριν το χάραγμα του εικοστού αιώνα. Η εμπειρία αποκτάται πάντα μέσα από τα σφάλματα. «Αν δεν πάθεις, δε θα μάθεις», λένε στον τόπο μας. Αλλά το λάθος σου δεν πρέπει να το επαναλάβεις. Η εμπειρία λοιπόν δίδαξε τους ενεργά φιλόζωους, που είχαν υπό την επίβλεψή τους ζώα σε γερμανικά κυνοκομεία, ότι αφενός μεν η υιοθεσία ενός ζώου πρέπει να συνοδεύεται από μία πράξη υιοθεσίας - το Schutzvertrag, αφετέρου δε και από την καταβολή ενός συγκεκριμένου, κατά περίπτωση, χρηματικού τιμήματος - το Schutzgebühr. Τι σημαίνει αυτή η τελευταία γερμανική λέξη;
Schutzgebühr σημαίνει…«Tέλος προστασίας» ή σε ελεύθερη μετάφραση «τέλος, εισφορά ή εγγύηση εξασφάλισης για την ευημερία και την ευζωία του ζώου που δίνεται για υιοθεσία». Η πείρα έχει διδάξει, πως ότι εύκολα και δωρεάν παίρνει κάποιος, άλλο τόσο εύκολα και γρήγορα το ξεφορτώνεται όταν το βαρεθεί ή δεν το χρειάζεται πλέον. Αν χρειαστεί να πληρώσουμε ένα χρηματικό τίμημα για κάτι που νομίζουμε πως χρειαζόμαστε ή επιθυμούμε πολύ να αποκτήσουμε, τότε ίσως το σεβαστούμε. Η εμπειρία μας έχει αποδείξει, ότι τα ζώα που χαρίζονται, κυρίως τα «γλυκούλικα κουταβάκια», σύντομα καταλήγουν στο δρόμο και στα αζήτητα, αφού πρώτα περάσει ο οίστρος της χαράς και του παιχνιδιού. Οι φιλοζωικοί σύλλογοι στην Ευρώπη καλούν λοιπόν όσους υιοθετούν ένα σκύλο ή μία γάτα (ή ακόμα και κάποιο άλλο ζώο, όπως hamster ή ινδικά χοιρίδια, κουνέλια, πουλιά, χελώνες), να καταβάλουν αυτό το τέλος. Αυτό το ειδικό τέλος προστασίας καλύπτει μέρος των εξόδων των εμβολίων, της αποπαρασίτωσης, της στείρωσης και της ηλεκτρονικής σήμανσης, αλλά ακόμα και κάποιας άλλης επέμβασης ή θεραπείας που πιθανόν να έχουν γίνει. Σε κάθε σύλλογο και κυνοκομείο η συγκεκριμένη εισφορά στα έξοδα του ζώου κυμαίνεται μεταξύ 150-300 ευρώ. Αυτονόητο είναι, ότι οι σύλλογοι δίνουν πάντα απόδειξη με το ακριβές αντίτιμο που έχει καταβληθεί και όπου αναγράφεται ο σκοπός της είσπραξης. Ας μη ξεχνάμε, ότι η έδρα και η δράση αυτών των συλλόγων είναι στη Γερμανία, όπου υποβάλλονται όλοι σε φορολογικό έλεγχο. Οι παραβάτες δε της φοροδιαφυγής τιμωρούνται αυστηρά.
Γιατί για κάποια σκυλιά πρέπει να καταβάλει κάποιος στο ίδιο σωματείο 150 ευρώ και για άλλα 250 ή και 300;Τα κουτάβια που έχουν εμβολιαστεί μία φορά ή τα αρσενικά που δεν έχουν στειρωθεί, έχουν κοστίσει στο σύλλογο λιγότερο από μία σκύλα που έχει εμβολιαστεί και στειρωθεί με έξοδα του συλλόγου. Αν ο νέος ιδιοκτήτης εμβολίαζε ή στείρωνε το ζώο σε δικό του κτηνίατρο σίγουρα θα πλήρωνε περισσότερα χρήματα. Δεν κατανοώ λοιπόν την αδικαιολόγητη έξαρση «ανησυχίας» μερικών, ότι οι φιλοζωικοί σύλλογοι στη Γερμανία εμπορεύονται τα ζώα.
Εξασφάλιση για το ζώο Αν πάλι ο νέος ιδιοκτήτης δεν είναι σε θέση να πληρώσει για τα εμβόλια του ζώου που επιθυμεί να υιοθετήσει, τότε δεν είναι και σε θέση να συντηρήσει το ζώο. Την επόμενη χρονιά τι θα κάνει; Αν συμβεί ατύχημα ή το ζώο πάθει κάποια αρρώστια τι θα απογίνει αυτό, αφού ο ιδιοκτήτης του δε θα έχει την οικονομική δυνατότητα να καλύψει την ιατρική του περίθαλψη, όπως επιβάλλει και ο νόμος; Σίγουρα ο ιδιοκτήτης θα εγκαταλείψει το ζώο. Στη Γερμανία θα καταλήξει ξανά στο κυνοκομείο και στην Ελλάδα, ως σύνηθες φαινόμενο, στο δρόμο! Προς αποφυγή λοιπόν τέτοιων περιστατικών θεσπίστηκε η καταβολή της χρηματικής συνεισφοράς από τα άτομα που υιοθετούν ένα ζώο από Φιλοζωικο σωματείο. Τώρα θα σκεφτεί κάποιος, ότι αυτό το μέτρο είναι ρατσιστικό ή πολύ ταξικό. Μήπως νομίζετε, ότι στην Ελλάδα άτεκνα ζευγάρια επιτρέπεται να υιοθετήσουν ένα παιδί αν είναι άπορα και ζουν από την πρόνοια; ΟΧΙ βέβαια! Όσο σκληρό και να ακούγεται αυτό, πρωταρχικό μέλημα του νομοθέτη ήταν να προφυλάξει και να εξασφαλίσει τα παιδιά προς υιοθεσία. Έτσι σκέφτηκε και ο Γερμανός νομοθέτης που θέσπιζε τον ανάλογο φιλοζωικό νόμο.
Εξασφάλιση σωστής λειτουργίας του σωματείουΠέρα από τα έξοδα του κάθε ζώου, ένα κυνοκομείο για να λειτουργήσει έχει πολλά πάγια έξοδα: από τον υπεύθυνο υπάλληλο που διευθύνει το κυνοκομείο, την τηλεφωνήτρια, τον οδηγό, τους ανθρώπους καθαριότητας μέχρι τους ελεγκτές υιοθεσιών και τον προμηθευτή τροφών. Τόσο ο διευθυντής των κυνοκομείων, όσο και οι υπάλληλοι που φροντίζουν τα ζώα - που εμείς άκομψα ονομάζουμε ζωοκόμους - είναι απόφοιτοι ειδικών σχολών. Είναι δε υποχρεωμένοι πριν την έναρξη επαγγέλματος να έχουν κάνει πολύμηνη πρακτική εξάσκηση σε κυνοκομείο και μετά να δίνουν εξετάσεις. Και φυσικά πάνω από όλα να αγαπούν τα ζώα και να μην τα σιχαίνονται! Κάπως έτσι προσλαμβάνονται και οι υπάλληλοι περισυλλογής στους Δήμους στην Ελλάδα - σκεφτείτε το, αραχτή δημόσια θεσούλα.
Γίνονται υιοθεσίες χωρίς αντίτιμο;Πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Αν ένας φιλόζωος με ενεργή δράση θέλει να υιοθετήσει ένα ζώο από κυνοκομείο, αλλά τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή για κάποιο λόγο τα οικονομικά του δεν του επιτρέπουν τη συντήρηση του ζώου, τότε το συμβούλιο που διοικεί το κυνοκομείο επιτρέπει, κατ΄ εξαίρεση, την υιοθεσία και συμβάλει στα έξοδα και στη συντήρηση του ζώου - με το σκεπτικό, ότι αφού το έργο και η δράση του συγκεκριμένου ατόμου είναι γνωστά στο φιλοζωϊκό χώρο, αυτό θα λειτουργήσει προς όφελος του ζώου, προκειμένου να μην παραμείνει σε ένα κυνοκομείο.
Κάποιοι αυτοδιορισμένοι κριτές των πάντων και «σωτήρες» των ζώων χρησιμοποιούν αυτόν τον θεσπισμένο νομοθετικό ορό στην Ευρώπη για να παραπλανήσουν συνειδητά τον εύπιστο Έλληνα φιλόζωο, παραφράζοντας την έννοια και αποδίδοντας στην πράξη υιοθεσίας ζώων από φιλοζωϊκούς συλλόγους στη Γερμανία, εμπορική χροιά. Η αλήθεια βέβαια απέχει παρασάγγας. Η ιστορία του φιλοζωϊκού κινήματος στην Ευρώπη αριθμεί πολλές δεκαετίες. Σε πολλές χώρες, η φιλοζωική δράση των σωματείων ξεκινάει ήδη πριν το χάραγμα του εικοστού αιώνα. Η εμπειρία αποκτάται πάντα μέσα από τα σφάλματα. «Αν δεν πάθεις, δε θα μάθεις», λένε στον τόπο μας. Αλλά το λάθος σου δεν πρέπει να το επαναλάβεις. Η εμπειρία λοιπόν δίδαξε τους ενεργά φιλόζωους, που είχαν υπό την επίβλεψή τους ζώα σε γερμανικά κυνοκομεία, ότι αφενός μεν η υιοθεσία ενός ζώου πρέπει να συνοδεύεται από μία πράξη υιοθεσίας - το Schutzvertrag, αφετέρου δε και από την καταβολή ενός συγκεκριμένου, κατά περίπτωση, χρηματικού τιμήματος - το Schutzgebühr. Τι σημαίνει αυτή η τελευταία γερμανική λέξη;
Schutzgebühr σημαίνει…«Tέλος προστασίας» ή σε ελεύθερη μετάφραση «τέλος, εισφορά ή εγγύηση εξασφάλισης για την ευημερία και την ευζωία του ζώου που δίνεται για υιοθεσία». Η πείρα έχει διδάξει, πως ότι εύκολα και δωρεάν παίρνει κάποιος, άλλο τόσο εύκολα και γρήγορα το ξεφορτώνεται όταν το βαρεθεί ή δεν το χρειάζεται πλέον. Αν χρειαστεί να πληρώσουμε ένα χρηματικό τίμημα για κάτι που νομίζουμε πως χρειαζόμαστε ή επιθυμούμε πολύ να αποκτήσουμε, τότε ίσως το σεβαστούμε. Η εμπειρία μας έχει αποδείξει, ότι τα ζώα που χαρίζονται, κυρίως τα «γλυκούλικα κουταβάκια», σύντομα καταλήγουν στο δρόμο και στα αζήτητα, αφού πρώτα περάσει ο οίστρος της χαράς και του παιχνιδιού. Οι φιλοζωικοί σύλλογοι στην Ευρώπη καλούν λοιπόν όσους υιοθετούν ένα σκύλο ή μία γάτα (ή ακόμα και κάποιο άλλο ζώο, όπως hamster ή ινδικά χοιρίδια, κουνέλια, πουλιά, χελώνες), να καταβάλουν αυτό το τέλος. Αυτό το ειδικό τέλος προστασίας καλύπτει μέρος των εξόδων των εμβολίων, της αποπαρασίτωσης, της στείρωσης και της ηλεκτρονικής σήμανσης, αλλά ακόμα και κάποιας άλλης επέμβασης ή θεραπείας που πιθανόν να έχουν γίνει. Σε κάθε σύλλογο και κυνοκομείο η συγκεκριμένη εισφορά στα έξοδα του ζώου κυμαίνεται μεταξύ 150-300 ευρώ. Αυτονόητο είναι, ότι οι σύλλογοι δίνουν πάντα απόδειξη με το ακριβές αντίτιμο που έχει καταβληθεί και όπου αναγράφεται ο σκοπός της είσπραξης. Ας μη ξεχνάμε, ότι η έδρα και η δράση αυτών των συλλόγων είναι στη Γερμανία, όπου υποβάλλονται όλοι σε φορολογικό έλεγχο. Οι παραβάτες δε της φοροδιαφυγής τιμωρούνται αυστηρά.
Γιατί για κάποια σκυλιά πρέπει να καταβάλει κάποιος στο ίδιο σωματείο 150 ευρώ και για άλλα 250 ή και 300;Τα κουτάβια που έχουν εμβολιαστεί μία φορά ή τα αρσενικά που δεν έχουν στειρωθεί, έχουν κοστίσει στο σύλλογο λιγότερο από μία σκύλα που έχει εμβολιαστεί και στειρωθεί με έξοδα του συλλόγου. Αν ο νέος ιδιοκτήτης εμβολίαζε ή στείρωνε το ζώο σε δικό του κτηνίατρο σίγουρα θα πλήρωνε περισσότερα χρήματα. Δεν κατανοώ λοιπόν την αδικαιολόγητη έξαρση «ανησυχίας» μερικών, ότι οι φιλοζωικοί σύλλογοι στη Γερμανία εμπορεύονται τα ζώα.
Εξασφάλιση για το ζώο Αν πάλι ο νέος ιδιοκτήτης δεν είναι σε θέση να πληρώσει για τα εμβόλια του ζώου που επιθυμεί να υιοθετήσει, τότε δεν είναι και σε θέση να συντηρήσει το ζώο. Την επόμενη χρονιά τι θα κάνει; Αν συμβεί ατύχημα ή το ζώο πάθει κάποια αρρώστια τι θα απογίνει αυτό, αφού ο ιδιοκτήτης του δε θα έχει την οικονομική δυνατότητα να καλύψει την ιατρική του περίθαλψη, όπως επιβάλλει και ο νόμος; Σίγουρα ο ιδιοκτήτης θα εγκαταλείψει το ζώο. Στη Γερμανία θα καταλήξει ξανά στο κυνοκομείο και στην Ελλάδα, ως σύνηθες φαινόμενο, στο δρόμο! Προς αποφυγή λοιπόν τέτοιων περιστατικών θεσπίστηκε η καταβολή της χρηματικής συνεισφοράς από τα άτομα που υιοθετούν ένα ζώο από Φιλοζωικο σωματείο. Τώρα θα σκεφτεί κάποιος, ότι αυτό το μέτρο είναι ρατσιστικό ή πολύ ταξικό. Μήπως νομίζετε, ότι στην Ελλάδα άτεκνα ζευγάρια επιτρέπεται να υιοθετήσουν ένα παιδί αν είναι άπορα και ζουν από την πρόνοια; ΟΧΙ βέβαια! Όσο σκληρό και να ακούγεται αυτό, πρωταρχικό μέλημα του νομοθέτη ήταν να προφυλάξει και να εξασφαλίσει τα παιδιά προς υιοθεσία. Έτσι σκέφτηκε και ο Γερμανός νομοθέτης που θέσπιζε τον ανάλογο φιλοζωικό νόμο.
Εξασφάλιση σωστής λειτουργίας του σωματείουΠέρα από τα έξοδα του κάθε ζώου, ένα κυνοκομείο για να λειτουργήσει έχει πολλά πάγια έξοδα: από τον υπεύθυνο υπάλληλο που διευθύνει το κυνοκομείο, την τηλεφωνήτρια, τον οδηγό, τους ανθρώπους καθαριότητας μέχρι τους ελεγκτές υιοθεσιών και τον προμηθευτή τροφών. Τόσο ο διευθυντής των κυνοκομείων, όσο και οι υπάλληλοι που φροντίζουν τα ζώα - που εμείς άκομψα ονομάζουμε ζωοκόμους - είναι απόφοιτοι ειδικών σχολών. Είναι δε υποχρεωμένοι πριν την έναρξη επαγγέλματος να έχουν κάνει πολύμηνη πρακτική εξάσκηση σε κυνοκομείο και μετά να δίνουν εξετάσεις. Και φυσικά πάνω από όλα να αγαπούν τα ζώα και να μην τα σιχαίνονται! Κάπως έτσι προσλαμβάνονται και οι υπάλληλοι περισυλλογής στους Δήμους στην Ελλάδα - σκεφτείτε το, αραχτή δημόσια θεσούλα.
Γίνονται υιοθεσίες χωρίς αντίτιμο;Πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Αν ένας φιλόζωος με ενεργή δράση θέλει να υιοθετήσει ένα ζώο από κυνοκομείο, αλλά τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή για κάποιο λόγο τα οικονομικά του δεν του επιτρέπουν τη συντήρηση του ζώου, τότε το συμβούλιο που διοικεί το κυνοκομείο επιτρέπει, κατ΄ εξαίρεση, την υιοθεσία και συμβάλει στα έξοδα και στη συντήρηση του ζώου - με το σκεπτικό, ότι αφού το έργο και η δράση του συγκεκριμένου ατόμου είναι γνωστά στο φιλοζωϊκό χώρο, αυτό θα λειτουργήσει προς όφελος του ζώου, προκειμένου να μην παραμείνει σε ένα κυνοκομείο.
Aπo την Αρετή Παπασταύρου
Αναδημοσίευση από το περιοδικό ΓΑΒ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου